A Roupa Gastabámola Escura

Sinopse Sempre. E traballo. As enrugas aquí aínda do tempo. Sempre no traballo. Comida polo sol, a cor disciplinada da roupa. A roupa escura na que embocan os vivos e os mortos. No espello de aire a terra trae a visión sufrida dos corpos. Aparición e desaparición de remendos. Ideas. Na corga, enterrada n folla, pola orella, pola asa, pota furada para a cabeza dun espantallo. Páxina, abandonada, de caluga, camiños borrados da xente ofrecida. O sitio da boca. O sitio dos ollos. Avésporas lonxe, as caras son flor de olvido. Vivos sempre, para os paxaros, os farrapos por aí colgados.