De xeito inmenso, certeiro e maxistral, Valle-Inclán trenza nas tres obras que configuran este espectáculo os dous únicos motores que moven o mundo humano, a avaricia e a luxuria co seu inevitable tránsito final: a morte. Da singular e poética; “Ligazón” (auto para siluetas), lívida como o vento, pasando pola espectral e contundente “A rosa de papel” (novela macabra), fraguada no lume, até a americana e patriótica “A cabeza do Bautista” (melodrama para marionetas), tallada en terra, todas elas expresadas nunha tradución que é reposición con aceno de canónica.