Nas Transparencias Do Miño

Sinopse Pero era o Miño quen daba o saúdo inequívoco á chegada do bo tempo perdendo paseniño paseniño aquela forza e rigor das augas revoltas, que arestora cambiaba por outras transparentes e repousadas. Nos tempos anteriores á construción do salto, non había parte ningunha do mundo onde a natureza estoupase de ledicia, se vestise con mellores galas, se acompañase de cores máis nidias, perfumes máis vivos, músicas máis cadenciosas, que cada primavera nas dúas ribeiras das correntes transparentes do Miño, por aquela parte feiticeira na que agarimaba lenemente San Xoán e San Pedro, as dúas parroquias do vello Portomarín.