Poemario marcado por unha escrita dende o corazón, radicalmente comprometida coa lingua de noso. Unha póetica diáfana, sobria, austera, sen excesos, sen inútiles artificios pirocténicos, co valor e coa humildade de quen loita por recuperar o paraíso perdido.
Xan Rodiño escolle en "Poesicatrices" o camiño máis difícil. Escolle a vida para mudar o mundo. E faino cunha profunda arela, cun verso que debería ecoar en todo o uni(verso), “que o teu amor se atope coa felicidade”.