“O cuarto que nos amosa Clara Vidal neste fermoso poemario ten a forma dunha sima á que debemos asomarnos sen complexos, vencendo a vertixe que provoca a escuridade. Unha negrura que é, por familiar, abondo coñecida, porén da que ignoramos todo: a noite que nos invade cando as enfermidades da (des)memoria inzan as sinapses dunha persoa querida.”