O penúltimo acto non ten principio nin final, nin necesita de testemuñas para aseverar que vive en nós e é posíbel e certo, para saír das palabras e convertelas en acción para pervivilas nesta desmesura necesaria. Penúltimo acto para sermos o que habitamos empregando os nomes axeitados e deletrealos a tódolos ventos para achegarnos antes do final á realidade plena. Un acto de fe para resistirnos a ser invisíbeis.