Un viaxeiro da cidade chega a unha aldea mariñeira. É tempo de inverno e as noites son longas e frías. A taberna é o mellor refuxio contra o vento e a friaxe. Tamén é o lugar onde o protagonista desta historia escoita falar por vez primeira da ermida de Santa Catarina. Ou, como di o vello borracho Toxomanso, a ermida do diaño. A ermida do diaño é un relato de ambiente mariñeiro no que se convocan estraños ritos e presencias ocultas mediante unha precisa arquitectura narrativa. O medo, a morte e o misterio están tamén presentes nos tres relatos que completan este libro, A balandra do esqueleto, Perdido e A noite do Samain.