Galicia infinda é unha colleita de poemas a través de vinte anos de traballo de Florencio Delgado Gurriarán, onde as tres primeira partes (“Cantarenas”, “Valdeorras” e “Castiñeiros”) recordan o estilo animista de Bebedeira (Nós, 1934), a súa primeira obra. Mais a novidade chega nas dúas últimas partes, onde inclúe algunhas mostras de poesía civil de temática galega (“Varia”) e, sobre todo, nos “Poemas mexicanos”, con novas poesías cun ton distinto e con trazos da cultura mexicana e da música do país, que o autor denominou como exemplos de “creoulismo multiétnico”.